Το kritikobasket.gr, εγκαινιάζει μια νέα στήλη, ποικίλων θεμάτων με στόχο, να είναι υγιής μηχανισμός τροφοδότησης σκέψης για την σωστή ανάπτυξη του μπάσκετ, μετά από απαίτηση πολλών φίλων του μπασκετ.
Πρώτο θέμα λοιπόν η συνάντηση Γιαννουλάκη-Μακράκη, στο περιθώριο φιλικού παιχνιδιού Ηράκλειο και Εργοτελη, πριν δυο εβδομάδες περίπου στο Λίντο.
Παρά τον "κάπως απροσδόκητο" χωρισμό των δυο πλευρών παραμένουν καλοί φίλοι , καθώς και οι δυο διαθέτουν την ίδια μπασκετική φιλοσοφία και νοοτροπία, που είναι η δημιουργία μοντέρνων και ισχυρών ακαδημιών μέσα από ένα οργανωτικό πλάνο που ακολουθούν οι μεγάλες ομάδες και διασφαλίσουν ιδανικές συνθήκες προπόνησης και ανέλιξης νέων αθλητών υψηλού επιπέδου
Βαγγέλης Γιαννουλάκης και Γιώργος Μακράκης, ξεκίνησαν μαζί πριν επτά χρόνια την κοινή τους πορεία, και δημιούργησαν λιτά, μια ομάδα πρότυπο ανάπτυξης και εξέλιξης αθλητών μπασκετ, μέσω της ομαδικότητας.
Και δυο πλευρές λειτούργησαν επαγγελματικά, κανείς δεν μείωσε ποτέ κανέναν και δεν έκαναν ποτέ "Θεό" κανένα.
Αγαπούσαν την ομάδα και έδωσαν και την ψυχή τους. Επτά χρόνια δημιουργίας. Ξεκίνημα από το μηδέν αλλά με τρομερή όρεξη και αγάπη για το μπασκετ για τα παιδιά κι έγινε μια ακαδημία από τις καλύτερες περιφερειακές στην Ελλάδα..
Μεγάλο κατόρθωμα. Αναδείχθηκαν αθλητές, από τις Ακαδημίες, εξελίχτηκαν άλλοι που, είτε ήταν στην ομάδα, είτε ήρθαν από αλλού και βρήκαν καταφύγιο στον Εργοτέλη.
Όμως δεν ήταν όλα αγγελικά πλασμένα.
Ο πρόεδρος μόνος του τα οικονομικά δεδομένα ελάχιστα και αυτή η σχέση πέρασε από πολλά κύματα, αλλά ήταν τέτοια η δυναμική του σωματείου που έφεραν την ομάδα εκεί που αξίζει.
Με στόχο το υψηλό επίπεδο οργάνωσης, σε όλους τους τομείς και πάντα στο κέντρο όλης αυτής της προσπάθειας, τους αθλητές ,έτρεχαν και οι δυο από την πλευρά τους να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Ο κόουτς έφτασε στα όρια του το τελευταίο διάστημα της συνεργασίας με τους "κιτρινόμαυρους" και ίσως εκεί να δικαιολογείται το "απροσδόκητο" τέλος της συνεργασίας.
Όπως κι αν έχει όμως, οι φίλοι (αλλά και πολλοί αθλητές) της "κιτρινόμαυρης" ομάδας, έχουν περίοπτη θέση τις φωτογραφίες των θριάμβων του Εργοτέλη (άνοδος στην Β Εθνική, άνοδος, στην Γ Εθνική επιτυχίες των παιδοεφηβικών τμημάτων σε Πανελλήνια πρωταθλήματα, τροφοδότηση αθλητών-τριων, στις μικρές Εθνικές).
Αν δεν υπήρχε αυτό, το δίδυμο,τότε η "κιτρινόμαυρη" απόχρωση στις φωτογραφίες, δεν θα ήταν τόσο έντονη.
Πλέον οι δρόμοι τους έχουν χωρίσει.Μια όμορφη αλλά και ιδιότυπη σχέση έφθασε στο τέλος της, σφραγίζοντας μια ιστορία πολλών χρόνων.
Το αν η εξέλιξη αυτή θα αποβεί προς το συμφέρον και των δύο πλευρών, θα φανεί με τον καιρό..
-Τελικά οι παλιές αγάπες, δεν πάνε στον παράδεισο… μένουν κάπου εδώ κοντά θα μπορούσε να γράψει κανείς στη λεζάντα της φωτογραφίας του καλού φίλου Βαγγέλη Σταυρακάκη.