Το δικό της λιθαράκι στην άνοδο της Εθνικής Νεανίδων στην Α' Κατηγορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος έβαλε η Κρητικιά Ζαφειρένια Καρλάφτη και το kritikobasket.gr, βρίσκεται κοντά σε μπασκετμπολίστριες που διαγράφουν τη δική τους πορεία στον χώρο και μέσω συνεντεύξεων να σας τις παρουσιάζει
Η 18χρονη φόργουορντ, που έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις στο Σεράγεβο, μίλησε για την επιτυχία
τονίζοντας ότι ήταν μια απίστευτη εμπειρία η ομάδα είχε καλή χημεία και μετά τον σοβαρό τραυματισμό της είναι πιο δυνατή από ποτέ.
WHO IS WHO
Hμ. Γεν.: 8 Ιουνίου 1998
Τοπ. Γεν.: Ηράκλειο
Απόφοιτη: 3ο Γενικο Λύκειο Ηρακλείου, παλαιότερα 2ο Γυμνάσιο Ηρακλέιου
Ομάδες: Εργοτέλης, Ηρόδοτος, Πρωτέας Βούλας
Στα 18 της χρόνια (08/6/98) η Ρένια κοιτάζει τον κόσμο από τα 1,81 μέτρα.
Αποτελεί μία εκ των αθλητριών που προέρχονται από το νησί μας, που την εφετινή χρονιά σε Εθνικό επίπεδο τίμησαν την φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος.
Παρά τον σοβαρό της τραυματισμό το 2014, είναι μία από τις λίγες ωστόσο, που δε σταμάτησαν να
πατάνε παρκέ που από μόνο του ως γεγονός, έχει τη δική του αξία!
Η νεαρή μπασκετμπολίστρια ξεκίνησε την πορεία της στο γυναικείο μπάσκετ των υποδομών του Εργοτέλη, κάνοντας τα πρώτα μπασκετικά βήματα και αμέσως ξεχώρισε το πλούσιο ταλέντο της.
Από εκεί έδειξε , πριν μετακομίσει δυο χρόνια μετά στην Αλικαρνασσό και τον Ηρόδοτο το 2013 πως παρά του ότι ονειρεύεται τον εαυτό της μελλοντικά σε άλλο επάγγελμα, δε μπορεί να τον φανταστεί μακριά από την "πορτοκαλί θεά".
Στον Ηρόδοτο, κέρδισε τα πάντα .Τίτλους σε κορασίδες, Νεανίδες Γυναίκες, και στους Πανελλήνιους Λυκείων με το 3ο Γενικό Ηρακλείου, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.
Οι ομοσπονδιακοί προπονητές διέκριναν αμέσως τα πλούσια προσόντα της Ηρακλειώτσισσας αθλήτριας, που άρχισε να στελεχώνει τις μικρές Εθνικές.
Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο ωστόσο, διέκοψε προσωρινά τα όνειρά της.
Ωστόσο, δεν τα παράτησε, δούλεψε , πάντα με την συμπαράσταση και την αμέριστη βοήθεια των γονιών της και της οικογένειάς της, με σκοπό την επιστροφή της.
Το διάστημα του τραυματισμού της μάλιστα, ήρθε και η πρόταση του Πρωτέα Βούλας , που πίστεψε στην Ρένια να την αποκτήσει.
Και φτάσαμε στο στο Σεράγεβο στο Ευρωπαϊκό Νεανίδων, που μαζί με τις άλλες δυο Κρητικές Δανδουλάκη και Τζουγκτρακη "απογείωσαν" την Εθνική στην Α΄Κατηγορία.
-Τα συναισθήματα και η εμπειρίες που σου άφησαν στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Σεράγεβο .
"Το πανευρωπαϊκό στο Σεράγεβο ήταν μια απίστευτη εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ,γεμάτη χαρές και πανηγυρισμούς. Τα συναισθήματα που ένιωσα δεν περιγράφονται με λόγια.
Ήταν κάτι πολύ όμορφο και μόνο καλά έχω να θυμάμαι από αυτό!
Εμείς πιστεύαμε στους εαυτούς μας αλλά δεν γνωρίζαμε κατά ποσό αυτό θα ήταν δυνατό, λόγω της υψηλής δυναμικότητας των ομάδων στη διοργάνωση.
Ωστόσο βήμα βήμα και παιχνίδι με παιχνίδι εκπληρώσαμε τον αρχικό στόχο, προκριθήκαμε στην 8αδα, και από εκείνο το σημείο νιώσαμε πως καμιά ομάδα δεν ήταν καλύτερη από εμάς φτάνοντας στον τελικό και στην άνοδο."
-Τι σημαίνει για μια αθλήτρια από την επαρχία να φορά την φανέλα με το Εθνόσημο στο στήθος; Εσύ έχεις περάσει απ όλες τις "μικρές" Εθνικές.
"Είναι τιμή για την κάθε αθλήτρια είτε ζει στην επαρχία είτε όχι να φοράει το εθνόσημο στο στήθος
της, να δίνει τον καλύτερο της αυτό και να το τιμά και μέσα και έξω από το γήπεδο"!
Σίγουρα η πρόσκληση συμμετοχής σε Εθνικό συγκρότημα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Σε γεμίζει
περηφάνια αισιοδοξία και δύναμη. Αποδεικνύεται ότι όποιος πιστεύει στις δυνάμεις του μπορεί να τα καταφέρει. Και θεωρώ ότι οι Κρητικές και κατ επέκταση οι Ελληνίδες αθλήτριες μπορούν να καταφέρουν πολλά, με την φανέλα που έχει το Εθνόσημο".
-Οι γονείς σου οι συγγενείς σου σου από την Κρήτη, πως βίωναν τα παιχνίδια αυτά ; Τι σου έλεγαν, πως σε εμψύχωναν ;
"Οι γονείς μου οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου ήταν πάντα δίπλα μου με τον δικό τους τρόπο,παρακολουθούσαν όλα τα παιχνίδια από το site της FIBA και μου έδιναν δύναμη μου έλεγαν να διασκέδαση το κάθε match γιατί το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι και πρέπει να το χαιρόμαστε και να είμαι ευγνώμων που είμαι υγιής και βρίσκομαι εκεί!"
-Πως αντιμετώπισες τον σοβαρό τραυματισμό σου πριν δυο χρόνια και τώρα πως είσαι, πως νιώθεις ;
"Ήταν ένας σοβαρός τραυματισμός,με τη βοήθεια της οικογένειας μου των φίλων μου αλλά φυσικά με υπομονή και επιμονή κατάφερα να το ξεπεράσω!
Ο τραυματισμός από μόνος του είναι δύσκολος, αλλά είναι απείρως πιο δύσκολο να το διαχειριστείς
στον ψυχολογικό τομέα και εκεί όπως σας προείπα ήρθε η οικογένειά μου να βοηθήσει τα μέγιστα.
Τώρα είμαι πιο δυνατή από ποτέ"!!
-Από τον Εργοτέλη στον Ηρόδοτο και από πέρυσι στον Πρωτέα .Ποιες οι διαφορές ;Τι να περιμένουμε φέτος ;
"Στην Αθήνα η ζωή είναι διαφορετική από αυτή στο Ηράκλειο.Ευτυχώς, τα περισσότερα πράγματα είναι κοντά στην περιοχή, όπου βρίσκομαι ενώ οι συμπαίκτριές μου είναι ανοιχτοί άνθρωποι και μπορώ να πω ότι περνάμε πολύ ευχάριστα!
Σίγουρα αρχικά θέλει κάποιο χρόνο προσαρμογής.
Οι προπονήσεις είναι εξοντωτικές, όμως στους αγώνες όλο αυτό αποδίδει. Οι προπονητές είναι πάντα εκεί για να βοηθήσουν την καθεμιά από τις παίκτριες.
Είναι σκληροί πολλές φορές, αλλά δίκαιοι! Οι συμπαίκτριές μου είναι πλέον σαν οικογένειά μου και πραγματικά νιώθω σαν να βρίσκομαι με τις συμπαίκτριές μου στην Κρήτη!
Φέτος σαν δεύτερη χρονιά θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για να βοηθήσω την ομάδα μου στο πρωτάθλημα της Α1 και φυσικά να βελτιωθώ και σε ατομικό επίπεδο!"
