Κορυφαίος αθλητής του 2015 αναδείχθηκε ο Στέφεν Κάρι.Ο MVP της σεζόν έκανε μια καταπληκτική χρονιά και οδήγησε τους Γκόλντεν Στεϊτ Γουόριορς στην κορυφή του ΝΒΑ μετά απο 40 χρόνια. Ένας αθλητής φαινόμενο, που ξεφεύγει απο τα γνωστά πρότυπα και το kritikobasket.gr, προσεγγίζει την ιστορία αυτή που θυμίζει το παραμύθι της "Σταχτοπούτας" και θέλοντας να κεντρίσει το ενδιαφέρον σας, σας προσκαλεί σε μια ανοιχτή συζήτηση, στην οποία θα καταγραφεί κάθε άποψη. Σκέψεις Γιαννη Καλομοίρη και "gazzetta.gr".
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Κάρι είναι μόλις ο 4ος μπασκετμπολίστας που κερδίζει αυτό το βραβείο, το οποίο αριθμεί 85 χρόνια «ζωής». Οι άλλοι τρεις είναι οι Μάικλ Τζόρνταν, Λάρι Μπέρντ και ΛεΜπρόν Τζέιμς.«Αυτή είναι μια πραγματική τιμή», το λιτό σχόλιό του.
Το..παραμύθι που έγινε πραγματικότητα:
Το ΝΒΑ είναι η μπασκετική βιομηχανία θεάματος και ως τέτοια δεν μπορεί παρά να “θέλει” ιστορίες των αουτσάιντερ. Τέτοια είναι του Στέφεν Κάρι. Του φετινού MVP της κανονικής περιόδου. Η πορεία του μοιάζει με παραμύθι, που στο τέλος το “ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα”, έγινε “έζησε αυτός καλά και όλοι στο Γκόλντεν Στέιτ καλύτερα”. Ναι, ο βραχύσωμος γκαρντ νίκησε όλους τους... δράκους και στο τέλος πήρε αυτό που δικαιωματικά άξιζε: Την αναγνώριση όλων.
Ο Κάρι έμαθε ότι ήταν ο πολυτιμότερος της κανονικής περιόδου, όταν η γυναίκα και τα παιδιά του τον κάλεσαν στην κρεβατοκάμαρα φορώντας μπλουζάκια “MVP”. Κάθισε για λίγο μόνος του. Έκλαψε και ανακάλεσε στη μνήμη το μονοπάτι που είχε ακολουθήσει ως εδώ. Το περιέγραψε λακωνικά με τη φράση “είναι ένα απίθανο ταξίδι”.
Στο Λύκειο, Charlotte Christian, έπρεπε να υπομείνει και τα σχόλια αμφισβήτησης.
Οι αντίπαλοι τον επέκριναν και τον συκοφαντούσαν λέγοντας του “πόσα πλήρωσε ο πατέρα σου τους διαιτητές;”
Η μητέρα του επισημαίνει ότι “άνθισε” αργά και τον υποτιμούσαν λέγοντας “δεν είναι μεγάλος, δεν μπορεί να καρφώσει”.
Τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν απέτυχε να ξεχωρίσει σε σημαντικό τουρνουά στο Λας Βέγκας. Αποκαρδιώθηκε, αλλά η μητέρα του του είπε να κρατήσει το κεφάλι ψηλά. Το μονοπάτι του θα γινόταν πιο καθαρό. Στο παραμύθι του Κάρι δεν μπορούσαν να λείπουν τα στοιχεία της υπομονής, της πίστης και της εμπιστοσύνης. Αυτά έφεραν την πρώτη ανταμοιβή.
Έλαβε υποτροφία από το μικρό Davidson. Σε τρεις σεζόν, έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του σχολείου και οδήγησε την ομάδα του στα προημιτελικά του NCAA.
Όταν εισήλθε στο ντραφτ τίποτα δεν ήταν δεδομένο. Αναμενόμενο. Ήταν, σύμφωνα με δικά του λόγια, ένα “λιπόσαρκο παιδί, από ένα μέσης αξίας σχολείο”. Μολαταύτα, οι “πολεμιστές” τον επέλεξαν στο νούμερο εφτά το 2009.
Οι άνθρωποι του Γκόλντεν Στέιτ δεν έβλεπαν κανένα ρίσκο. Ο GM Λάρι Ράιλι υπερασπιζόταν την επιλογή του συλλόγου λέγοντας “ήξερε να σουτάρει”.
Ύστερα, μετά από τρεις σεζόν, έκανε δυο εγχειρήσεις στον αστράγαλο και οι αμφιβολίες για το αν θα τα καταφέρει στο ΝΒΑ ήρθαν ξανά στην επιφάνεια.
Η απάντηση δόθηκε μια και καλή φέτος και στην τιμή που του έγινε ήταν γενναιόδωρος. Ευχαρίστησε καθέναν από τους συμπαίκτες του. Τον διαχειριστή υλικού, τον υπεύθυνο ΜΜΕ, τους ανθρώπους ασφαλείας. Δεν έμεινε, όμως, μόνο στα λόγια. Το αυτοκίνητο που συνόδευε τον τίτλο του MVP το δώρισε σε αναπτυξιακό κέντρο νέων στο Ανατολικό Όκλαντ.
Τελικά, ο Κάρι αποδείχθηκε ότι δεν ήταν απλά ένας καλός σουτέρ. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας. Ο καταλύτης στην αλλαγή της κουλτούρας του συλλόγου. Ο τύπος του παίκτη που ξεπερνά το γήπεδο και είναι αποφασισμένος το παραμύθι να μην τελειώσει ποτέ.
Stef Curry- ο σύγχρονος Iverson.-Γιάννης Καλομοίρης
Ο μεγάλος κοντός του NBA και ο σύγχρονός something new-MVP και ότι άλλο θέλετε, Stefen Curry έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά αλλά μιά μεγάλη διαφορά. Το αστέρι του δεύτερου ανέτειλε όταν έπρεπε.
Οταν αποσύρεται ο μεγάλος Cobe και ο άλλος μεγάλος Lebron φαίνεται πιά οτι δέ μπορεί να φτάσει το μεγαλείο του Jordan.
Και η μεγάλη του διαφορά με τους δύο μεγάλους αυτούς παίκτες,
είναι ότι ενώ οι δύο προηγούμενοι
κινήθηκαν στο υψηλότερο επίπεδο,
δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από οτι έκανε ο Michael Jordan.
Τον αντέγραψαν τέλεια αλλά δεν έγιναν καλύτεροι του.
Ο Curry λοιπόν έρχεται να πρωτοπαρουσιάσει το καινούργιο-το διαφορετικό στο σύγχρονο μπάσκετ.
Το οποίο πέρα από την αδιαμφισβήτητη προπονητική και αθλητική επάρκεια βάζει στο υψηλότερο επίπεδο, στο παιχνίδι δύο
στοιχεία που τα τελευταία χρόνια είχαν μείνει πίσω, λόγω των απίστευτων αθλητικών προσόντων των προαναφερθέντων υπεραθλητών:
Α. Την πνευματική προσέγγιση του παιχνιδιού η οποία όμως εξυπηρετεί το ταλέντο του αθλητή με δύο χαρακτηριστικά: Την ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης σε συνδιασμό
με μιά ανεπανάληπτη ηρεμία-πνευματική ολοκλήρωση κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού,που θα τη ζήλευαν και οι μοναχοί του Θιβέτ,
η οποία δίνει στον παίκτη τη δυνατότητα να παίρνει πάντα τη σωστή απόφαση κατά τη δημιουργία
μιάς φάσης.
Β. Τη μεταφορά του παιχνιδιού μακριά από το καλάθι.
Το δεύτερο είναι πραγματικά το εντελώς καινούργιο, το οποίο με τα τωρινά δεδομένα φαίνεται εξωπραγματικό και αναγκάζει ως και τον μεγάλο Popovic να δυσανασχετεί
βρίσκοντας επιχειρήματα τα οποία κατά τη γνώμη μου τον εκθέτουν.
Οι σύγχρονοι μεγάλοι point guards όπως Wesrbrook, Rose κλπ. έχουν την τάση να πηγαίνουν προς το καλάθι. Αυτό παρ´ όλο που είναι θεαματικό δεν εμπεριέχει στοιχεία νέου τρόπου παιχνιδιού και επίσης
έχει ένα pick που δύσκολα πάει παραπάνω.
Ο Curry λοιπόν έφερε τη μπάλα μακριά από το καλάθι δουλεύοντας πολύ την απόσταση και την εκτέλεση
του τρίποντου.
Τα ποσοστά του για την απόσταση που σουτάρει είναι εξωπραγματικά.
Ταυτόχρονα όποτε χρειάζεται διεισδύει, πασάρει, σουτάρει ή τελειώνει με leigh up, όλα άψογα εκτελεσμένα. Ο αντίπαλος δεν ξέρει τί θα επιλέξει κάθε φορά.
Ετσι παίζει με το μυαλό του αντιπάλου. Τον ´´ κοροιδεύει ´´.
Πολλοί θα τον κατηγορήσουν.
Πολλοί θα τον χλευάσουν.
Ετσι γίνεται με όλους που φένουν το καινούργιο.
Χαλάνε την κρατούσα κατάσταση.
Για να κάνεις αυτά που κάνει ο Curry,
δεν χρειάζεται πιά να είσαι 2-2.20μέτρα και 110-130 κιλά. Δέ χρειάζεσαι ατέλειωτες ώρες στο γυμναστήριο αλλά στο παρκέ.
Δέ χρειάζεσαι πιθανώς ούτε αναβολικά αλλά πνευματική εξέλιξη-ολοκλήρωση.
Αν αυτό δεν είναι επανάσταση τότε τι είναι;
Φανταστείτε πόσοι κόσμοι-συμφέροντα συγκρούονται.
Δεν ξέρω ποιός θα νικήσει αλλά το σίγουρο είναι οτι αυτός ο μικρός διάβολος με το αγγελικό χαμόγελο
έχει ταράξει για τα καλά τα νερά στον κόσμο του αθλήματος και να επιβεβαιώσει ξανά τον κανόνα ότι το μπάσκετ δε σε κάνει να πλήττεις ποτέ.
Τέλος ήρθε να δείξει ξανά οτι την επανάσταση στο άθλημα τη φέρνουν οι μεγάλοι παίκτες και όχι οι μεγάλοι προπονητές. Στους Warriors αυτή τη στιγμή σχεδόν δεν υπάρχει προπονητής. Τυχαίο; Δέ νομίζω.
Ευχαριστώ.
Γιάννης Καλομοίρης
27/12/2015
Δείτε στο παρακάτω βίντεο μια μπασκετική ραψωδία δέκα λεπτών δια χειρός Κάρι.
Περιμένουμε κι άλλες τοποθετήσεις...