Από "αλίευση" αναγνώστη μας στο διαδίκτυο , μας βρήκε και σας παραθέτουμε το θέμα για την Ελληνική διαιτησία, που στις μέρες μας είναι ίσως από τα πιο φλέγοντα θέματα στον επαγγελματικό ελληνικό αθλητισμό.
Πόσο μάλλον στο μπάσκετ, όπου κάθε απόφαση είναι ικανή να δημιουργήσει προστριβές, συγκρούσεις και ενίοτε επεισόδια.
Ένας από τους κορυφαίους διαιτητές στον ελληνικό χώρο, ο Νίκος Πιτσίλκας, μίλησε στο Sportsroom.gr για όλους και για όλα. Ο αρχιδιαιτητής της VTB League είπε πολλά, εξήγησε πως η διαιτησία είναι δύσκολο πράγμα και παραδέχτηκε πως το επίπεδο της διαιτησίας στην Ελλάδα είναι αρκετά χαμηλό.
Καταρχήν κύριε Πιτσίλκα πείτε μας, πως αποφασίσατε ν’ασχοληθείτε με τη διαιτησία. Τι σας παρακίνησε;
«Αρχικά να πω πριν γίνω διαιτητής έπαιζα μπάσκετ στον ΓΣ Λάρισας. Βέβαια σε κάποια τουρνουά έκανα τον ρέφερι στις κατηγορίες των μίνι, παμπαίδων και κορασίδων. Μου άρεσε και κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου σαν διαιτητής. Να πω ότι σταμάτησα να είμαι παίκτης, λόγω πολλαπλών τραυματισμών και άλλων υποχρεώσεων.
Το 1983 αποφάσισα να πάρω το δρόμο μου σ’ άλλον τομέα. Έγινα διαιτητής, ανέβηκα πολύ γρήγορα την κλίμακα της ιεραρχίας και την περίοδο 1986/1987 έπαιξα στην Α1. Τρία χρόνια αργότερα έγινα διεθνής.
Μετά οφείλω να ομολογήσω πως είχα τα πάντα. Έπαιξα σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, Ολυμπιάδες, με λίγα λόγια ότι μπορούσε να ονειρευτεί ένας διαιτητής, εγώ το είχα κάνει πραγματικότητα».
Πόσο έχει αλλάξει η διαιτησία με το πέρασμα των χρόνων; Έχει γίνει πιο εύκολη πιο δύσκολη;
«Η διαιτησία είναι πάντα δύσκολη. Ειδικότερα αυτή που αφορά το μπάσκετ. Η τεχνολογία έχει παίξει σημαντικό ρόλο πάνω σ’αυτό. Έχει διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τη δουλειά των διαιτητών κι είναι μια πολυτέλεια, που εμείς οι παλιότεροι δεν την είχαμε. Ό,τι βλέπαμε, το σφυρίζαμε εκείνη την στιγμή».
Πόσο απαιτητικό και εξαντλητικό είναι κάθε φορά να πρέπει ν’αποφασίζεις, για ένα φάουλ, για μία κατοχή, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου; Μαθαίνεται κάτι τέτοιο;
«Θέλει πολλή δουλειά, να μπορέσει ν’αποφασίζεις τι θα σφυρίξεις. Οφείλω να σας πω πολλές φορές, σκεφτόμουν τι πρέπει να κάνω πριν από κάθε παιχνίδι, αλλά και μετά από αυτό. Προσπαθείς να σκεφτείς με τον εαυτό σου τι μπορεί να συμβεί, αλλά στο μπάσκετ, δεν γίνεται να είσαι έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα.
Σίγουρα η εμπειρία παίζει ρόλο και σε βοηθάει σε στιγμές δύσκολες. Όμως δεν μπορείς πάντα να είσαι σωστός σε αποφάσεις. Υπάρχει και το λάθος και πολύς κόσμος δεν το καταλαβαίνει».
Το θέμα της διαιτησίας οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν κάπως… ιδιαίτερα. Πολλοί σας κατηγορούν, άλλοι σας ειρωνεύονται. Εσείς όλη αυτή την κατάσταση πως την βιώσατε;
«Κοιτάξτε ο κόσμος έχει μία ας το πούμε αρνητική άποψη για την διαιτησία. Φυσικά όλα είναι θέμα παιδείας, κουλτούρας και ιδιοσυγκρασίας. Για παράδειγμα στην Ελλάδα ο φανατισμός ξεπερνάει συχνά τα όρια κι αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην δομή και τα προβλήματα της κοινωνία μας.
Πολλά τα οικονομικά προβλήματα, οι δυσκολίες δεν σταματούν κι ο καθένας έρχεται για να εκτονωθεί στο γήπεδο. Σε άλλες χώρες δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αν και πάντα και παντού υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Πάντως για να επιστρέψω στην ερώτηση αυτή, δεν με επηρέαζαν οι όποιες κακόβουλες κριτικές και προσπαθούσα να κάνω τη δουλειά μου σωστά, μακριά από απειλές. Ήθελα να φτάσω στο ανώτερο επίπεδο, τα κατάφερα και οι 26 τελικοί που έχω παίξει, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές».
Σας στενοχώρησε κάτι από την καριέρα σας; Είχατε κάποιο μελανό σημείο;
«Κοιτάξτε δεν με στενοχώρησε κάτι πάρα πολύ. Θεωρώ πως κέρδισα πολλά αλλά και βοήθησα στην εξέλιξη της διαιτησίας, αν και θα μπορούσα να έχω συμμετάσχει σε περισσότερες διεθνείς διοργανώσεις. Για παράδειγμα, λόγω της κόντρας της Fiba με την Euroleague, δεν ήμουν στην Ολυμπιάδα της Αθήνας. Αυτό ήταν κάτι που με πείραξε αρκετά, όμως δεν μπορούσα να κάνω κάτι».
Που θα πάει αυτή η ιστορία μ’ αυτή την κόντρα; Εσείς έχετε κάτι να προτείνετε;
«Τι να πω εγώ τώρα γι’αυτό. Αυτή η διαμάχη κάνει κακό στο μπάσκετ, στους αθλητές, στις ομάδες και στους παράγοντες. Δεν ξέρω που θα πάει αυτή η κατάσταση. Αλλά πρέπει να βρεθεί λύση το συντομότερο δυνατόν.
Πάμε και στην ερώτηση που ίσως είναι κάπως ιντριγκαδόρικη. Ποιο είναι το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας; Θεωρείτε πως έχει βελτιωθεί ή έχουν γίνει βήματα προς τα κάτω;
«Καλή ερώτηση. Πριν από κάποια χρόνια στην Ελλάδα είχαμε μια… φουρνιά διαιτητών, η οποία ήταν από τις κορυφαίες στην Ευρώπη. Όλοι είχαν παίξει σε πολλούς τελικούς, είχαν το σεβασμό παικτών και κυρίως ενέπνεαν εμπιστοσύνη.
Δυστυχώς αυτό δεν συνεχίστηκε, αφού η ελληνική διαιτησία έχει μείνει πίσω κι αυτό δεν το υποστηρίζω μόνο εγώ. Πολλοί Ευρωπαίοι έχουν την ίδια άποψη ακόμα και στελέχη της FIBA. Σ’αυτό φταίμε όλοι μας και πρέπει αυτό ν’αλλάξει.
Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους Έλληνες διαιτητές, να τους τονίσουμε τα λάθη τους και να τους βελτιώσουμε. Ο καθένας πρέπει ν’ αναλάβει τις ευθύνες του».
Ποιες οι διαφορές με την VTB League τώρα που είστε αρχιδιαιτητής;
«Τα πράγματα στην VTB είναι εντελώς διαφορετικά και πολύπλοκα. Όντας υπεύθυνος διαιτησίας, έχω πάρα πολλά κομμάτια, που πρέπει να βελτιώσω. Σκεφτείτε πως το επίπεδο των Ρώσων διαιτητών δεν είναι πολύ υψηλό κι αυτό πρέπει ν’αλλάξει.
Το πρωτάθλημα της VTB είναι από τα πιο ανταγωνιστικά της Ευρώπης με συλλόγους, που αγωνίζονται στην Euroleague, πρωταγωνιστούν στο Eurocup, στο Champions League, επενδύοντας στο μπάσκετ.
Επειδή λοιπόν οι Ρώσοι διαιτητές θέλουν δουλειά, για ν’ ανταπεξέλθουν σε μία τέτοια λίγκα, έχω την ευθύνη να επιλέγω ρέφερι από 15 διαφορετικές χώρες. Όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για… σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.
Αναλογιστείτε πως πρέπει να μιλήσω με όλους τους αρχιδιαιτητές των 15 χωρών, να μάθω ποιοι ρέφερι είναι διαθέσιμοι και ποιοι έχουν το επίπεδο να παίξουν ένα ματς της VTB. Βοήθειες παίρνω ακόμη από την Euroleague, αλλά και το από το BCL. Όμως ξαναλέω, πως η διαθεσιμότητα δεν διαιτητών, αλλάζει από βδομάδα σε βδομάδα».
Πως γίνεται η αξιολόγηση των διαιτητών στην VTB;
«Είναι μία ολόκληρη διαδικασία, η οποία θέλει πολύ κόπο και χρόνο. Τι εννοώ μ’αυτό. Εμένα δουλειά μου είναι ν’αξιολογώ συνέχεια τους διαιτητές μας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τους αγώνες.
Σκεφτείτε πως πρέπει κάνω διάφορα camps, με σκοπό τη βελτίωση των ρέφερι, ενώ προσπαθώ να διοργανώσω κι άλλα επιμορφωτικά σεμινάρια, για να υπάρχει εξέλιξη στον συγκεκριμένο τομέα. Ξέρετε ζητάω διαιτητές από την Euroleague για την VTB, όμως ο αριθμός που έρχεται δεν είναι πολύ μεγάλος.
Άρα σαν Υπεύθυνος-Επικεφαλής Διατησίας είναι καθήκον μου, να κάνω ένα βήμα μπρος και να φτιάξω μαζί με το επιτελείο την επόμενη φουρνιά διαιτησίας της VTB. Εδώ να συμπληρώσω κάτι πως δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να ενώσεις τόσες πολλές σχολές διαιτησίας, όμως είναι απαραίτητο, για να φτιάξουμε τη διαιτησία της VTB. Είναι μία πρόκληση για ‘μένα και θα κάνω τα πάντα για να φέρω εις πέρας την αποστολή μου».
Έχοντας πάρε-δώσε με τόσες διαφορετικές χώρες στο χώρο της διαιτησίας, ποια έχετε ξεχωρίσει για το επίπεδο της; Ποιοι είναι οι top-class ρέφερι κατά τη γνώμη σας;
«Υπάρχουν πολλές σχολές που είναι σε υψηλό επίπεδο. Oι Ισπανοί κάθε χρόνο βελτιώνονται και δείχνουν να λειτουργούν σε άκρως επαγγελματικό επίπεδο. Στη ζωή και στον αθλητισμό, τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Η ACB είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης και σ’ αυτό παίζει ρόλο και η διαιτησία. Επίσης και οι Ιταλοί έχουν ανέβει τα τελευταία χρόνια.
Πάντως για να δώσω και την προσωπική μου άποψη στο θέμα, για εμένα η Σλοβενία έχει τους καλύτερους διαιτητές αυτή την περίοδο. Μιλάμε για μία πεντάδα ρέφερι Α΄ κλάσης, που μπορεί να σφυρίξει σε οποιαδήποτε διοργάνωση. Τα ίδια ισχύουν και για τη φουρνιά της Σερβίας, καθώς 5-6 ρέφερι έχουν κλέψει τις εντυπώσεις και μπορούν να σταθούν σε οποιοδήποτε ματς».
Πόσο επηρέαζει έναν διαιτητή, το πόσο σημαντικό είναι ένα παιχνίδι; Άλλο να σφυρίζει κάποιον έναν αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος κι άλλο ένα ματς-τίτλου…
«Δεν υπάρχει ιδιαίτερη διαφορά σ’αυτό που με ρωτάτε. Η διαιτησία έχει εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο, που οι ρέφερι έχουν την εμπειρία και την τεχνολογία με το μέρος τους. Φυσικά βάλτε στο μυαλό σας, κάτι που ο πολύ κόσμος δεν γνωρίζει.
Ο κάθε διαιτητής κάνει προετοιμασία για το παιχνίδι, που θα σφυρίξει. Η κάθε ομάδα, ο κάθε παίκτης συμπεριφέρεται με κάποιον τρόπο στο παρκέ. Ο κάθε ρέφερι οφείλει να έχει προπονηθεί, να έχει κάνει scouting, ώστε να είναι έτοιμος ν’αντιμετωπίσει το κάθετι. Φυσικά λάθη θα γίνουν είναι ανθρώπινο, όμως πρέπει να ελαχιστοποιηθούν. Πλέον με την τεχνολογία ξαναλέω πως όλα είναι πιο εύκολα, η προετοιμασία που γίνεται είναι σε επαγγελματικό επίπεδο και τα λάθη έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Σκεφτείτε πως γίνεται προετοιμασία και για την συμπεριφορά των παικτών, πως αντιδράει μέσα στο παρκέ, τι μορφασμούς παίρνει. Αθλητές τύπου Ρούντι Φερνάντεθ ή Ναβάρο ας πούμε, είναι γνωστοί για τις υπερβολές τους. Ε αυτό οι διαιτητές πλέον το έχουν διαβάσει και δεν ξεγελιούνται τόσο εύκολα, όσο παλαιότερα…».
Ρεπορτάζ – Επιμέλεια:
Θοδωρής Τρυποσκιάδης - Δημήτρης Μπούκας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου