Ανασκόπηση των ομάδων στις Εθνικές κατηγορίες | "Μια από τα ίδια".

Με την ολοκλήρωση όλων των Εθνικών πρωταθλημάτων, αλλά και αυτό του τοπικού, το kritikobasket.gr, μπορούμε πλέον, με αρκετά μεγάλη ψυχραιμία και νηφαλιότητα, να αποτιμήσουμε την φετινή χρονιά .Μια χρονιά "άγευστη, ουδέτερη" που θα ξεχαστεί γρήγορα, όπως και οι προηγούμενες.

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή. Η ψυχολογία του μπασκετόφιλου,  αλλάζει πιο γρήγορα και από τον καιρό σε τροπικές περιοχές του Αμαζόνιου

Για να μπορέσουμε να αποτιμήσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια τη χρονιά, θα μπορούσαμε να τη χωρίσουμε σε δύο τομείς. 

Στην πορεία των ομάδων τη φετινής χρονιάς και τι μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον, βάζοντας "μέσα" και τις ομάδες του τοπικού και την ανάπτυξη του, μέσω της εξέλιξης των υποδομών.

Προσωπικά θεωρώ πως όλες οι Κρητικές ομάδες στις Εθνικές κατηγορίες πήραν αυτό που άξιζαν στη φετινή χρονιά, καθώς όπως το έχουν πει πάρα πολλοί "το μπασκετ είναι δίκαιο άθλημα".

Όπως και πέρυσι κινήθηκαν στην μετριότητα , είτε παραμένοντας την τελευταία στιγμή στην κατηγορία, είτε υποβιβάστηκαν είτε δεν έδωσαν μια ελκυστική εικόνα , ώστε να δώσει την δυνατότητα στον θεατή, να πάει στο γήπεδο  ξανά.

-Το Ρέθυμνο Cretan Kings αποτέλεσε φέτος την "χρυσή μετριότητα" κάτι που δεν είναι κακό απαραίτητα, αλλά γεγονός είναι ότι δεν προσέλκυσε περισσότερο κόσμο στο "Μ.Μερκούρη", ίσα ίσα θα λέγαμε.

Εμείς αυτό γευτήκαμε χωρίς να έχουμε δει ζωντανά , την Ρεθυμνιώτικη ομάδα, παρά μόνο από τα παιχνίδια που έδειχνε η τηλεόραση.
Τη φετινή σεζόν οι Ρεθυμνιώτες δε συμμετείχαν στα πλέι οφ και "αποχαιρέτησαν" πιο νωρίς από κάθε άλλη χρονιά, την παρουσία της στην Α1.
Για μια ακόμα χρονιά το Ρέθυμνο Cretan Kings στηρίχτηκε στις (ως επί το πλείστον), καλές επιλογές των ξένων της, στον Χάρη Γιαννόπουλο , που και φέτος ήταν η κορυφαία Ελληνική μονάδα (και ευτυχώς θα τον έχουμε κοντά μας και του χρόνου), με τους υπόλοιπους Έλληνες, (οπού χαρακτηρίζονται όλοι ταλαντούχοι και εξελίξιμοι), να μην μπορούν να κάνουν την υπέρβαση, εκτός ίσως από τον Ανδρέα Χριστοδούλου.
Παράλληλα δεν είδαμε τους Κρητικούς παίκτες του ρόστερ , να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της Α1, για διάφορους λόγους, καθώς η εξέλιξη τους δεν ήταν ανάλογη στο ταλέντο τους.

Το σημαντικό είναι όμως ότι η ομάδα δεν κατάφερε να δώσει μια νέα προοπτική , όπως είχε κάνει στο παρελθόν , με προπονητή τον  Στέργιο Κουφό, που τότε πραγματικά έπαιζε σύγχρονο, καινοτόμο μπασκετ για την εποχή .Εδω να αναφέρουμε για την ιστορία ότι η τωρινή ομάδα του Στέργιου Κουφού, ο Χολαργός, ζει ιστορικές στιγμές , καθώς χθες (26/05), κατάφερε να εξασφαλίσει για πρώτη φορά στην ιστορία της την άνοδό της στην Basket League.

Ο Κωστής Τζομπανάκης με τους συνεργάτες του , διαθέτουν (ευτυχώς) μπόλικη μπασκετική κουλτούρα, το Ρέθυμνο, είναι η μοναδική Κρητική ομάδα που μπορεί , να καλύψει και να αντεπεξέλθει σε όλες τις απαιτήσεις της Α1 και πλέον οι υποθέσεις που έχουν να διαχειριστούν οι άνθρωποι της Ρεθυμνιώτικης ομάδας είναι πολλές, έχοντας τον χρόνο να εξετάσουν κάθε πιθανή περίπτωση, ώστε να εμφανιστούν  ακόμη πιο δυνατοί.

Το Ρέθυμνο Cretan Kings, είναι η βιτρίνα του Κρητικού μπασκετ, πρέπει να παραμείνει εκεί, ο κόσμος της Κρήτης χρειάζεται ομάδα σε υψηλό επίπεδο και εμείς απλά βάζουμε στο τραπέζι πως το γήπεδο αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα (ο Κ.Τζομπανάκης με τους τοπικούς φορείς μεριμνεί γι αυτό) και μέχρι να γίνει ,νομίζω ότι πρέπει να ξανασκεφτούν το ενδεχόμενο να παίζει η ομάδα κάποιους αγώνες της στις μεγάλες πόλεις της Κρήτης (Ηράκλειο και Χανιά), να φέρει την αύρα της Basket League σε όλη την Κρήτη που την έχει ανάγκη.

-Το Ηράκλειο, η φετινή χρονιά αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε.

Μία χρονιά που ξεκίνησε με πολλά όνειρα για το Ηράκλειο, παρολίγο να εξελίχθεί σε εφιάλτη. 
Αγωνιστικά στόχος ήταν μια αξιοπρεπή πορεία στην κατηγορία και ορισμένες νίκες έφεραν έναν άνεμο αισιοδοξίας ωστόσο είχε μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, όχι απαραίτητα από παιχνίδι σε παιχνίδι, αλλά από ημίχρονο σε ημίχρονο, είτε λόγω των τραυματισμών, είτε λόγω σφιχτού ροτέισον.

Η ομάδα προσπάθησε να αναδείξει το τοπικό στοιχείο, με την εξέλιξη των νέων αθλητών, αλλά στο επίπεδο της ανάγνωσης των χαρακτηριστικών που είχε ο (ντόπιος) παίχτης για να υπηρετήσει το αγωνιστικό πλάνο, σίγουρα κάποιοι δεν πήραν καλό βαθμό.

Με νέο προπονητή τον Γιώργο Μακράκη "πλήρους απασχόλησης" , που για πρώτη φορά ίσως δεν είχε την πίεση του αποτελέσματος, αλλά ήταν μια νέα (διαφορετική και εξ ίσου δύσκολη) πρόκληση στην καριέρα του καθώς έπρεπε να εξελίξει το πλάνο και την φιλοσοφία.

Διοικητικά η ομάδα, εμφάνισε μια ισχυρή πρόταση αρχικά, που όμως κάπου στην μέση της χρονιάς,  δεν στηρίχθηκε για διάφορους λόγους, γεγονός που επηρέασε σημαντικά την εύρυθμη λειτουργία, καθώς οι εναπομείναντες φρόντισαν να καλύψουν τις υποχρεώσεις.

Παράλληλα για πρώτη φορά στα χρονικά , ομάδα της Κρήτης εμφάνισε την πιο ελκυστική πρόταση (από πλευράς τιμής) κάρτα διαρκείας,με τον κόσμο να ανταποκρίνεται στην αγορά, αλλά όσον αφορά την παρουσία του στο γήπεδο, δεν συμμερίστηκε τα "θέλω"  για τα πεπραγμένα και την εικόνα της ομάδας, καθώς η άποψη του κόσμου,  πολλές φορές έχει ένα πολύ διαφορετικό  κριτήριο και αισθητήριο .

Από εκεί και πέρα οι σκέψεις για την επόμενη χρονιά πολλές, έχουν να κάνουν άμεσα με τα οικονομικά δεδομένα που αν δεν εξελιχθούν ευνοϊκά, δεν  αποκλείεται  ακόμα και  το ενδεχόμενο να μην αγωνιστεί τελικά στη Β' Εθνική, χωρίς όμως έχει πολλές ελπίδες, υλοποίησης.

-Ο ΟΦΗ (τον είδαμε σε λίγα ματς), στηρίχτηκε στο ντόπιο στοιχείο χωρίς ωστόσο να δώσει κάτι ξεχωριστό.

Είχε από πέρυσι έναν σταθερό κορμό, ωστόσο με βάση τα αποτελέσματα, δεν είχε σταθερά σημεία αναφοράς και αποτελεσματικότητας, κυρίως στην άμυνα ενώ εκτός έδρας η αλήθεια είναι ότι δυσκολευόταν ιδιαίτερα.

Κατετάγη στην μέση της βαθμολογίας, έχοντας συνδυασμό άτυχων στιγμών και συγκυριών, προέκυψε αλλαγή τεχνικής ηγεσίας στην μέση της σαιζόν περίπου, δεν έβγαλε "εξωστρέφεια" και τέλος προσπάθησε να βασιστεί στην δυναμική που του δίνει ως όνομα αλλά η αλήθεια είναι πως δεν κατάφερε να μεταδώσει την "σπίθα" στην πλατιά μάζα του κόσμου του, που απολαμβάνει τις αναμνήσεις του , από τις τεράστιες ποδοσφαιρικές επιτυχίες του παρελθόντος και την φετινη.

Το μέλλον τον βρίσκει να ξεκινά  διοικητικές επαφές που θα ενταθούν σιγά, σιγά, με στόχο την οριοθέτηση του μπάτζετ και στόχου για τη νέα περίοδο.

-Ο ΑΟΚ Χανια δεν κατάφερε να σώσει την παρτίδα, παραμένοντας, στην κατηγορία, καθώς αν και διέθεσε σημαντικό μπάτζετ δεν έκανε τις επιλογές εκείνες που θα εξασφάλιζαν την παραμονή, ενώ παράλληλα η αλήθεια είναι πως το μπάσκετ στα Χανιά βρίσκεται ακόμα σε χαμηλότερο επίπεδο σε σχέση με άλλα αθλήματα άρα και το ενδιαφέρον περιορισμένο.

Το ερώτημα είναι αν αξίζουν τέτοιες θυσίες και τελικά η ομάδα να μην μπορεί να ανταποκριθεί. Οφείλει του χρόνου να "ξανασηκωθεί",  με διαφορετική ίσως φιλοσοφία και όταν είναι έτοιμη να πρωταγωνιστήσει, καθώς κατά γενική ομολογία έχει πολύ καλό (σωματοδυναμικό κυρίως) υλικό.

-Το Δειλινό, μια  ομάδα που κέρδισε με το "σπαθί της " την άνοδό στην Γ΄Εθνική, έχοντας για "ερασιτέχνες παράγοντες", (χωρίς να θέλω να προσβάλλω η να μειώσω κανένα, ίσα -ίσα τους τιμώ, για την προσφορά τους), που χωρίς να είναι επιφανείς επιχειρηματίες, χωρίς να θέλουν να προβάλλουν (άμεσα η έμμεσα) τις επαγγελματικές δραστηριότητες μεσώ της ομάδος, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη από το υστέρημά τους (γιατί δεν έχουν περίσσευμα) , στήριξαν ηθικά και υλικά την ομάδα να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της.

Πήραν πριν δυο χρόνια τον Γιώργο Γωνιωτάκη, ένα προπονητή "δουλευταρά", με χρόνια παραστάσεις σε Εθνικές κατηγορίες και υψηλό επίπεδο , ως βοηθός του Τακιανού, του Βλάχου, του Χουγκάζ,του Βόβορα στο ΟΦΗ και παράλληλα ήταν προπονητής των παιδοεφηβικών τμημάτων, εξέλιξε την ομάδα και την έφερε στις Εθνικές κατηγορίες.

Έκτος απροόπτου και αν δεν βρεθεί κάποιος "σούπερ" χορηγός, η ομάδα θα κάνει του χρόνου ένα υπέροχο ταξίδι στην Γ Εθνική, με αξιοπρέπεια, όπου βγει, στηριζόμενη κυρίως στην ομάδα που κατέκτησε τον Παγκρήτιο τίτλο και σίγουρα θέλει την στήριξη όλων των φίλων της πόλης μας.

ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ    ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ .
Εμείς σαν απλοί φίλαθλοι σίγουρα θέλουμε να δούμε κάτι διαφορετικό την νέα σαιζόν που να προσελκύσει, καθώς όπως αναφέρει και ο  "threepointer" σε  σχόλια του το "Το σίγουρο πάντως είναι ότι λείπει η φρεσκάδα, κάτι νέο, πιο ωραίο, πιο θελκτικό που να δημιουργήσει αυτό που λέμε ατμόσφαιρα και να φέρει κόσμο στο γήπεδο".

-Η σκέψη-πρόταση  για μια δημιουργία ομάδας στο υψηλότερο επίπεδο που να στηρίζεται από τις υπόλοιπες είναι του προέδρου της ΕΚΑΣΚ κ.Μαρκάκη, χρόνια πριν (είχε γίνει μια προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα), φαντάζει ιδανικότερη τώρα.

Εμείς με βάση τα δεδομένα, πιστεύουμε ότι το Ρέθυμνο Cretan Kings, που αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο, πρέπει (γιατί έχει τα χαρακτηριστικά) να παραμείνει εκεί και να δώσει την δυνατότητα σε όλους τους Κρητικούς (Ηράκλειο-Χανιά) , να παρακολουθεί αγώνες της Α1.

-Το Ηράκλειο, λόγω πληθυσμού και άρτιων αθλητικών εγκαταστάσεων, θα μπορούσε να στηρίξει ομάδα στην Α1, όμως επειδή δεν έχει παράγοντες πλέον του διαμετρήματος κ.Παπακαλιάτη, η  του κ.Τζομπανάκη τώρα, πρέπει να έχει ανοιχτό μυαλό και μέσα από σωστό διάλογο και ανταλλαγή απόψεων ενδεχομένως θα επιφέρει κάποια σωστά συμπεράσματα.

Μια ομάδα με ντόπιους παίκτες (και κάποιους με εξέλιξη από την υπόλοιπη Ελλάδα), στην κατηγορία που μπορεί να αντεπεξέλθει, ακούγεται καλό και από κάτω να υπάρχει μια ανταγωνιστική τοπική κατηγορία (ΕΚΑΣΚ), που να τροφοδοτεί την ομάδα της Εθνικής κατηγορίας και εκείνη (γιατί όχι ) του Ρέθυμνο Cretan Kings.

Τι αναμένεται να δούμε φέτος με την προσθήκη του Δειλινού στις Εθνικές κατηγορίες ;  Κρητικούς παίκτες να αλλάζουν ομάδες ,αλλά όχι επίπεδο καθώς έχουν μια εξασφάλιση (χωρίς ιδιαίτερο ανταγωνισμό στο ρόστερ ) ,ζητώντας ίσως (αυτό είναι παράπονο των παραγόντων), περισσότερα ίσως χρήματα από ότι δικαιούνται, με βάση ότι διαμένουν εδώ και έχουν εξασφαλίσει τροφή και στεγή.

Από την άλλη αθλητές που διαμένουν χρόνια εδώ είτε για επαγγελματικούς λόγους είτε  για προσωπικούς - οικογενειακούς ,  ζητάνε χρήματα , όπως ένας αθλητής από την υπόλοιπη Ελλάδα, που δεν έχει σπίτι και τροφή στην διάρκεια παραμονής του στο νησί.

Έχετε σκεφτεί τι ποσά έχουν διαθέσει τα τελευταία χρόνια οι παράγοντες και οι χορηγοί των ομάδων του Ηρακλείου και οχι μόνο  ; Και για να λέμε και ονόματα .

Μανώλης Σπυριδάκης, Βαγγέλης , Γιαννουλάκης , Γιάννης Δανδάλης , Θανασης Καλατζής, μαζί με σημαντικότατους χορηγούς και παλιότερα, οικογένεια Ξημέρη, Γιάννη Χαρωνίτη, Ανδρέας Αναγνώστου κ.α. για να μην αναφερθώ και στον Χανιώτη Μιχάλη Ξυλάκη  του ΑΟΚΧ και τον Γεραπετρίτη Βαγγέλη Πλεξουσάκη .

Και δεν ξεχνάμε την πολύ σπουδαία δυνατότητα που δίνει (χάρη στην ΕΚΑΣΚ, δια του προέδρου της) , η χορηγία των μετακινήσεων των ομάδων από την ΑΝΕΚ-SYPERFAST, αλλιώς θα είχαμε το πικρό παράδειγμα του Φιλαθλητικου το 2012.

Τι ανταποδοτικότητα είχαν  αυτά τα χρήματα που έχουν μπει στο Κρητικό μπάσκετ ; Ελάχιστη .

Μήπως πρέπει να το δούμε αλλιώς ;.Πρέπει όλοι να δουλέψουν σε μια κατεύθυνση εξέλιξης του μπασκετ, ξεκινώντας απο τις υποδομές.

Πολλοί παράγοντες τονίζουν ότι οι προπονητές έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης, στην εξέλιξη και την προώθηση του ανδρικού, του νεαρού ταλαντούχου παίκτη.
Μια αιτία που αναφέρουν είναι ότι υπάρχει δυσκολία να έρθει προπονητής από την υπόλοιπη Ελλάδα να δουλέψει εδώ και όλοι φέρνουν παράδειγμα τον Διονυσόπουλο (παλαιότερα) που βοήθησε στην εξέλιξη του Κρητικού μπάσκετ, αλλά ακόμα και  ο Στέργιος Κουφός.

Ο "threepointer" (πατήστε εδώ ), έχει αναλύσει το μοντέλο προώθησης και ανάδειξης νέων παικτών στην Κρήτη, εμείς συμπληρώνουμε ότι προπονητές και αθλητές να επιδιώκουν  να διατηρούν σε υψηλό επίπεδο  την ποιότητα της προπόνησης , με υπευθυνότητα με τους προπονητές μας να είναι ταυτόχρονα και παιδαγωγοί.

Στατιστικά, δεν είναι σίγουρο ότι κάποιο παιδί από αυτά που αθλούνται στις ακαδημίες του νησιού μας, θα παίξει σε υψηλό επίπεδο. 

Αρχικά θα μπουν κανόνες που θα τηρούνται απαρέγκλιτα, τους παίκτες στην ίδια αφετηρία και να νιώσουν πως για όλους ισχύουν τα ίδια, ώστε να εντείνει και τον συναγωνισμό. 

Στην συνέχεια  θα γίνει ο διαχωρισμός,  με τους ταλαντούχους αθλητές , μέσα από τον ποιοτικό "όγκο  δουλειάς"  τους, κυρίως ατομική δουλειά, ώστε να βελτιώσουν τις αδυναμίες, ώστε να είναι έτοιμοι  να παίξουν σε υψηλό επίπεδο, παίζοντας με ένστικτο, να  έχουν μεγάλες απαιτήσεις στην εκμάθηση των δεξιοτήτων, στην σωματική δύναμη που πρέπει να ισορροπεί με την μέγιστη ελαστικότητα ,να είναι τόσο δυνατοί στο πνεύμα (διαύγεια), που να παίρνουν  τις πιο σωστές αποφάσεις, αθλητή, που λόγο της φύσης του αθλήματος και της συνεχόμενης αλλαγής δεδομένων κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, καλείται να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις  καθώς η βαρύτητα των ενεργειών τους φέρνει προστιθέμενη αξία , τόσο σε αυτούς , όσο και στην ομάδα.

Με δύο κουβέντες, να φτιάξουν ομάδες .Την εποχή που όλες οι ομάδες επενδύουν στην αθλητικότητα, να επενδύσουν σε τέτοια στοιχεία , αλλά και να κάνουν τις καλύτερες επιλογές σύμφωνα με το πλάνο τους να φτάσουν τους αθλητές στο "ταβάνι" τους ώστε να παρουσιάσουν μια ανταγωνιστική και ελκυστική  ομάδα.

Παράδειγμα πλάνου και εξέλιξης έχουμε ..δίπλα μας στο Ρέθυμνο, με την Γυναικεία ομάδα του Αρκαδίου, με λίγα χρήματα και πενιχρά μέσα. Εκεί ο κορυφαίος πολυνίκης προπονητής της Κρήτης Κώστας Πλευράκης, δημιουργεί από τις υποδομές  ανταγωνιστική ομάδα και σιγά σιγά τις εξελίσσει και τις φέρνει μέχρι το Γυναικείο ,κατακτώντας φέτος τον Παγκρήτιο τίτλο, επαναλαμβάνοντας υπεύθυνα και σοβαρά βήματα. .

Ένα ανταγωνιστικό τοπικό πρωτάθλημα θα δώσει άλλη δυναμική προς τα πάνω , με πρωταγωνιστές κυρίως νεαρούς αθλητές και χαιρόμαστε πολύ που ο Ανδρογέας, ξαναδραστηριοποιήθηκε , όπως πέρυσι το Ακρωτήρι , ο Τηγανίτης και ακούμε ότι πιθανόν και ο Χάνδακας θα ακολουθήσει .Μακάρι και ο ΟΑΧ και οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

Άφησα τελευταίους τους παράγοντες του μπασκετ. Οι Διοικήσεις των συλλόγων δεν έχουν ξεκάθαρη και σταθερή φιλοσοφία.

Μια ομάδα χωρίς ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ   δεν εμπνέουν τον μπασκετόφιλο.

Βλέπουν τους άλλους συλλόγους ανταγωνιστικά και όχι συναγωνιστικά . Ενώ ισχυρίζονται ότι τους ενδιαφέρει να προάγουν το άθλημα, δεν αντιλαμβάνονται ότι στην ουσία με τις "μικρότητες" που δημιουργούν (ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό έχουν επανέλθει λόγω Γιαννάκη ) οτι χάνεται η χαρά και διασκέδαση στα παιδιά από μικρή ηλικία στο βωμό της νίκης κάποιου αγώνα έναντι μιας άλλης ακαδημίας.

Παραλληλα εμμεσα η αμεσσα, ασκούν πιέσεις στους προπονητές που εργάζονται στις υποδομές.
Οι προπονητές με τη σειρά τους, λόγω του ότι πολλές φορές υπερισχύει ο εγωισμός τους επιθυμούν να κερδίσουν αγώνες εις βάρος της σωστής εξέλιξης των αθλητών.

- Οι ΓΟΝΕΙΣ αποτελούν βασικό παράγοντα επιτυχημένης αθλητικής ενασχόλησης των παιδιών και είναι ο βασικός χορηγός του μπασκετ , μέσω της μηνιαίας συνδρομής .

Μάλιστα υπάρχουν πολλά σωματεία διάφορων αθλημάτων που στο καταστατικό τους αναφέρουν "μη κερδοσκοπικό σωματείο" που βασίζεται στην μηνιαία συνδρομή των παιδιών.

Οι περισσότεροι γονείς εμπιστεύονται τη δουλειά των ακαδημιών, τους προπονητές και το μόνο που ζητούν είναι να ασχολείται το παιδί με τον αθλητισμό.

Μερικοί από τους γονείς με το πέρας του χρόνου, αρχίζουν να έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις, γίνονται ειδήμονες για διάφορα θέματα και προκαλούν προβλήματα  και δημιουργούν αρνητικό κλίμα που επηρεάζει και όλο το περιβάλλων της ακαδημίας ή του συλλόγου.

Και φυσικά το πρόβλημα μπορεί να γίνεται πιο έντονο γιατί οι σύλλογοι δεν έχουν ξεκάθαρους στόχους και λειτουργία μη μπορώντας να υπερασπισθούν το ρόλο και τη δουλειά τους.
Να  κοιτάξουν όλοι μαζί με ΟΡΑΜΑ , για το κοινό καλό , με ανοιχτό μυαλό το Κρητικό μπάσκετ την εξέλιξή του και πως θα το κάνουν πιο ελκυστικό και δημοφιλές..

Share on Google Plus

About parampasketikos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.