Του συνεργάτη μας "threepointer"
Δύο πικρές αλήθειες για τις δύο ελληνικές ομάδες της Ευρωλίγκας χωρίς να μπούμε σε ιδιαίτερη τεχνική ανάλυση.
Η πρώτη αλήθεια είναι ότι μάλλον δίκαια αποκλείστηκαν,από δύο μάλλον καλύτερες ομάδες.
Η Ζαλγκίρις κέρδισε 4-5 φορές τον Ολυμπιακό φέτος παίζοντας καλύτερα και η Ρεάλ είναι μιά πιό έτοιμη, πιό εμπειρη και πλήρης σε ρόστερ,με τον Γιούλ, ομάδα από τον ΠΑΟ.
Οταν ο αντίπαλος είναι καλύτερος το πλεονέκτημα έδρας δεν είναι κάτι πολύ σημαντικό και κλείνοντας, σαν μπάτζετ, ποιότητα και ρόστερ, οι ομάδες μας, ανήκουν πιά στο δεύτερο επίπεδο της ευρωλίγκας.
Στο πρώτο βρίσκονται οι ΤΣΣΚΑ, ΦΕΝΕΡ και ΡΕΑΛ.
Δεύτερη πικρή αλήθεια, διαφορετική για τις δύο ομάδες:
Ο κύκλος της μεγάλης δεκαετίας του Ολυμπιακού κλείνει σιγά σιγά, με ότι συνεπάγεται αυτό και κυρίως με τη διαχείριση της σταδιακής απόσυρσης του Σπανούλη από τα παρκέ.
Διαισθάνομαι χωρίς να το εύχομαι, ότι θα έχει παρόμοια κατάληξη με το τέλος του μοναδικού Νίκου Γκάλη.
Για τον Παναθηναικό πιστεύω ότι έχει φέρει το πράγμα πολύ κοντά στην επιτυχία και αν κρατηθεί ο κορμός και γίνουν δυό τρεις καλές προσθήκες σίγουρα του χρόνου θα είναι στο final4.
Αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε σε ποιό final4. Τραγικό αλλά όμως αληθινό.
Και τελειώνοντας μιά τρίτη αλλά ίσως κι αυτή πικρή αλήθεια που αφορά το Ελληνικό μπάσκετ:
Το μπάσκετ έχει αλλάξει και θα αλλάζει συνεχώς προς το εξής: το άθλημα είναι είναι πιά κυρίως άθλημα των περιφερειακών παικτών, μόνο που αυτοί εκτός από ταλαντούχοι είναι πιά πιό ψηλοί και πιό αθλητικοί.
Και τέτοιους παίκτες το Ελληνικό μπάσκετ δεν παράγει και ούτε προβλέπεται να παράξει τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Αρα φίλοι μου το μέλλον προβλέπεται μάλλον χαλεπό.......
Για την ώρα απολαμβάνουμε το μπάσκετ που παίζουν κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου