Του συνεργάτη μας "threepointer".Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ
Έχουμε πει κατά καιρούς ότι το μπάσκετ για να υπάρχει και να εξελίσσεται, βασίζεται πάνω στο παρακάτω τρίπτυχο, το οποίο, μαζί με τους φιλάθλους,συντελεί στην πορεία του αθλήματος στο χρόνο.
Το τρίπτυχο αυτό είναι:
Παράγοντας-προπονητής-παίκτης.
Δεν γίνεται μπάσκετ χωρίς ένα από τα τρία.
Μάλιστα οι κορυφαίες στιγμές του μπάσκετ διαχρονικά, συνδέονται με την ταυτόχρονη ύπαρξη αυτών των τριών στο κορυφαίο επίπεδο, με γνωστά σε όλους παραδείγματα, πάντα βέβαια με πρωταγωνιστή τον παίκτη.
Το σημερινό σχόλιο θα προσπαθήσει να μπεί λίγο στην ψυχολογία του παράγοντα ,όπως τον ξέρουμε με την κλασσική έννοια, ο οποίος έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό σε σχέση με τους άλλους δύο (παίκτη -προπονητή) ότι δεν μπορεί να μετακινηθεί σε άλλη ομάδα.
Αυτό είναι που τον κάνει να παίρνει δόξα και διασημότητα-αναγνωρισιμότητα όταν η ομάδα είναι στα πάνω της και όταν αρχίσει ο κατήφορος να τον εγκαταλείπουν ένας ένας, προπονητής και παίκτες και αυτός σαν καλός καπετάνιος, να μένει μόνος τελευταίος, έχοντας στο νου είτε να εγκαταλείψει οριστικά το καράβι ή να προσπαθήσει ένα νέο ξεκίνημα, με καλύτερες ίσως επιλογές, με περισσότερη εμπειρία μέσα από τα λάθη του, εκτός κι αν νομίζει ότι φταινε όλοι εκτος απ´αυτόν,στοχεύοντας νέους στόχους και επαναπροσδιορίζοντας την ουσία του πράγματος.
Ο ίδιος ο παράγοντας πρέπει και οι περισσότεροι το ξέρουν, ότι την περίοδο που πάνε καλά τα πράγματα και πολλοί τον κολακεύουν και προσπαθούν να κερδίσουν κάτι απ´αυτόν, οι περισσότεροι απ´αυτούς θα είναι οι πρώτοι που θα τον εγκαταλείψουν όταν γυρίσει το πράμα.
Πρέπει λοιπόν να διαλέγει συνεργάτες που αγαπούνε πρώτ´απ´όλα το άθλημα και μετά τα υπόλοιπα. Και όταν απολαμβάνει τα μεγαλεία που προαναφέραμε, να προσπαθήσει μέσα του να μείνει ταπεινός, γνωρίζοντας στο τέλος, ότι το μπάσκετ υπήρχε πριν απ´αυτόν και θα υπάρχει και μετά απ´αυτόν.
Παράλληλα βέβαια πρέπει να θυμόμαστε όλοι εμείς, ότι ο παράγοντας είναι στυλοβάτης του μπάσκετ σημαντικότατος και συνήθως, γιατί η δόξα και τα μεγαλεία δεν κρατούν πολύ και είναι η εξαίρεση, δεν του αναγνωρίζεται η πραγματική προσφορά στο άθλημα, η οποία δεν είναι τόσο συνδεδεμένη με τίτλους και δόξα, ιδιαίτερα σε μια επαρχία όπως η Κρήτη, αλλά η οποία προσφορά συνδέεται με την συνεχή προσέλκυση παιδιών στον αθλητισμό, και την προσπάθεια ανάδειξης ομάδων και παικτών στο ψηλότερο δυνατό επίπεδο (με το τελευταίο δυστυχώς ακόμα να παραμένει μείζον θέμα).