Η παρατεταμένη αγωνιστική κάμψη του Ολυμπιακού, είναι πιά, μετά και το ντέρπυ με ΠΑΟ, δεδομένη και αναμφισβήτητη.
Οχι τόσο γιατί έχασε συνεχίζοντας ένα σερί αρκετών ηττών, αλλά από την εικόνα που έβγαλε στο παρκέ απέναντι σε ένα τελείως χαλαρό στην αρχή και χωρίς κίνητρο Παναθηναικό, ο οποίος στο τέλος αποφάσισε να πάρει το ματς χωρίς να παίξει και σπουδαίο μπάσκετ,βλέποντας ότι ο αντίπαλός του σερνόταν.
Η αναφορές στην διαιτησία, είναι απλά ένα παιχνίδι εντυπώσεων και τίποτε άλλο μετά από τέτοια εμφάνιση.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι ένας πολύ καλός προπονητής και πολύ αξιόλογος άνθρωπος, με ήθος και αξιοπρέπεια.
Καλείται όμως αυτή τη στιγμή να λύσει ένα πρόβλημα, δύσκολο, το οποίο μπορεί να μη είχε και σχεδιαστεί-προβλεφθεί, στην αρχή της χρονιάς.
Την ηλικία, τους τραυματισμούς και την κόπωση των Σπανούλη-Πρίντεζη κυρίως και των υπολοίπων σε δεύτερο χρόνο.
Η ομάδα σχεδιάστηκε απ´ ότι φαίνεται για να υποστηρίξει ένα κυρίως σετ παιχνίδι στην επίθεση βασισμένο στον 35χρονο Σπανούλη και στον 33χρονο Πρίντεζη και στα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού τους, συνεπικουρούμενους από το πολυεργαλείο Παπανικολάου. Παλιά και πετυχημένη συνταγή. Γι αυτό και οι ξένοι παίκτες δεν ήταν από το πάνω ράφι αλλά παίκτες υποστηρικτές αυτού του αργού σχετικά για την εποχή και κάπως προβλέψιμου παιχνιδιού χωρίς αθλητικότητα και πολλές κατοχές. Ακόμα και η πολύ καλή περίοδος φέτος του Ολυμπιακού,
που τον είχε φέρει στις πρώτες θέσεις της ευρωλίγκας με άλλο μπάσκετ πιό γρήγορο και επιθετικό και συνέπεσε κατά διαβολική σύμπτωση με την απουσία του Σπανούλη, ίσως να μην ήταν προιόν σχεδιασμού αλλά να προέκυψε στην πορεία σαν προιόν πιθανής και αναγκαστικής απελευθέρωσης παικτών, Ελλήνων και κυρίως ξένων, από την ασφυξία που προκαλεί η ύπαρξη ενός παίκτη του μεγέθους του Σπανούλη, δίπλα τους, ο οποίος θέλει και προπονητού επιτρέποντος, να παίζει πολλά λεπτά και με την μπάλα στα χέρια γιατί αυτό είναι το παιχνίδι του και με αυτό έδωσε 2 τίτλους ευρωλίγκας στην ομάδα του. Βέβαια ο Bill είναι πιά 35 χρονών και κάποια στιγμή θα πρέπει να το παραδεχθεί και αυτός και ο προπονητής του.
Αν λοιπόν ήταν οι καλές εμφανίσεις προιόν σχεδίου και αγωνιστικού πλάνου, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να χαλάσει η συνταγή και η εικόνα της ομάδας και οι φίλοι της να μην μπορούν να χαρούν πιά,αυτό το άχαρο μπάσκετ που κατά γενική ομολογία διακεκριμένων φίλων της ομάδας, παίζει αυτή την εποχή ο Ολυμπιακός. Δεν θα χανόταν ως διά μαγείας το πλάνο αυτό και θα μπορούσε να εμφανίζεται στο παρκέ, έστω και όταν ο Σπανούλης είναι στον πάγκο.
Μάλλον λοιπόν δεν υπήρχε-υπάρχει άλλο πλάνο, ήρθαν και οι τραυματισμοί των υπολοίπων και έδεσε η κατάσταση.
Είναι προφανές ότι υπάρχουν δύο επιλογές:
Η να προσαρμοστεί ο Σπανούλης και ο προπονητής του στα τωρινά δεδομένα που αναλύσαμε πιό πριν και να ελαττωθεί ο χρόνος και η επιρροή του στο παιχνίδι με πιθανές αλλαγές στυλ παιχνιδιού, ώστε να βρουν χρόνο-χώρο και ρόλο-κίνητρο και οι υπόλοιποι κι αν μπορούν να επανέλθει η ομάδα στις επιτυχίες, πράγμα που μάλλον είναι το λιγότερο πιθανό κατά την γνώμη μου, ή να επιμείνει ο προπονητής του Ολυμπιακού στο πλάνο μέχρι τέλους, με αποτέλεσμα ή να σώσει τη χρονιά με πιθανή συμμετοχή στο final4 αν ο 35χρονος ηγέτης του διαψεύσει τους πάντες, ή να τελειώσει τη χρονιά πρόωρα. (Ακόμα και αυτό να συμβεί, σίγουρα και δίκαια ο Σφαιρόπουλος θα φύγει σαν
ένας πολύ πετυχημένος προπονητής).
Ενα πράγμα πάντως είναι βέβαιο: ο ομάδα νοσεί αυτή την εποχή. Φαίνεται στα πρόσωπα των παικτών, στις δηλώσεις του προπονητή, στις αντιδράσεις των φίλων της, στην εικόνα της στο παρκέ.
Και για να χαλαρώσουμε λίγο τελειώνοντας το σχόλιό μας:
Jεκινά ο Ολυμπιακός με Μάντζαρη, Σπανούλη, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Μιλουτίνωφ.
Αθλητικότητα στα τάρταρα. Ξεκινά ο ΠΑΟ με τον γοργοπόδαρο καλάθη και 4 μαύρους που μπορούν να τρέχουν σαν τρελοί να πηδούν και να καρφώνουν και τον Ρίβερς στον πάγκο και έλειπε κι ο Θανάσης. Αθλητικότητα στα ύψη.
Και τελικά πέραν του συνήθη ύποπτου Ρίβερς, το ματς το γυρίζουν οι λευκοί. Οχι όμως του Ολυμπιακού, αλλά οι Λεκαβίτσιους, Βουγιούκας και Μήτογλου.
Ο τελευταίος, αν τον πιστέψει ο Πασκουάλ, ίσως αποτελέσει το next big thing του ελληνικού μπάσκετ, με τέτοια προσόντα και σουτ.