Το σχόλιο της Δευτέρας ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ (16/04)


Του συνεργάτη μας "threepointer". 
Λόγω τεχνικού προβλήματος, το άρθρο δεν εμφανίστηκε ολοκληρωμένο. Τώρα εμφανίζεται στην πλήρη του μορφή και ξαναδιαβάστε το ..

Η τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος μπάσκετ εφήβων που διεξήχθη με επιτυχία στη Χερσόνησο και πρέπει να δοθούν συγχαρητήρια σε όλους τους φορείς, τελείωσε με άξιο πρωταθλητή τον Ολμπιακό και MVP τον Αρσενόπουλο. 
Ήταν η καλύτερη ομάδα και ο πιο καλός-έτοιμος παίκτης.

Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία εδώ στην Κρήτη να δούμε με τα μάτια μας, ζωντανά, το μέλλον του Ελληνικού μπάσκετ, πως δουλεύουν με τους εφήβους οι ομάδες της Αθήνας και Θεσσαλονίκης και φυσικά και η επαρχία και βέβαια να συγκρίνουμε το επίπεδο των δικών μας εφήβων με τους προηγούμενους.

Αυτό που πάνω κάτω μπορεί να πει κανείς για τους ‘’επαγγελματίες’’ έφηβους και ειδικά του Ολυμπιακού και του Προμηθέα είναι ότι προέρχονται από πολύ ανταγωνιστικά πρωταθλήματα και δουλεύουν σε ένα καθαρά επαγγελματικό πλάνο και διαθέτουν παίκτες με πολύ καλά σωματικά προσόντα και δυνατότητες εξέλιξης.

Λίγοι όμως διαθέτουν ταυτόχρονα και το ταλέντο που χρειάζεται κανείς στο μπάσκετ για να προσεγγίσει το υψηλότερο επίπεδο.

Και όπως έχουμε πεί, τα δύσκολα στο μπάσκετ ξεκινάνε μετά τα 18.
Εχουμε γράψει σε παλαιότερα σχόλια για τις δύσκολες συνθήκες (απομόνωση, έλλειψη ανταγωνισμού, χάσιμο πολύτιμου χρόνου σε ταξίδια δια θαλάσσης κλπ) κάτω από τις οποίες καλείται το κρητικό μπάσκετ να ανταγωνιστεί τους υπόλοιπους.

Αυτό το είδαμε και στο κλειστό της Χερσονήσου όπου η κρητική ομάδα ήταν κάτω από όλους κατά γενική ομολογία και όχι μόνο στη βαθμολογία.

Ακόμα και την Ελευθερούπολη, μια επαρχιακή ομάδα με τρεις στην κυριολεξία παίκτες, δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί και κατάφερε να χάσει ενώ είχε περισσότερη ποιότητα σαν ρόστερ. Ο λόγος που έχασε από την Ελευθερούπολη η κρητική ομάδα του Ηράκλειο είναι κυρίως γιατί οι τρεις παίκτες που αναφέραμε, παίζουν πεντάδα στο πρωτάθλημα της Γ´ Εθνικής κατηγορίας. 
Έτσι ήταν πιο γυμνασμένοι και πιο παιγμένοι και έτοιμοι και κατάφεραν να νικήσουν τους εφήβους του Ηράκλειο που προέρχονταν από ένα πρωτάθλημα καθόλου ανταγωνιστικό, κι ας είχε το Ηράκλειο περισσότερες επιλογές στον πάγκο.

Το παραπάνω μοντέλο δηλαδή της φουλ συμμετοχής εφήβων σε πρωτάθλημα Εθνικής κατηγορίας είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να δουλέψει για την Κρήτη γιατί λόγω θάλασσας ο χρόνος που ξοδεύει σε κάθε ταξίδι ο έφηβος είναι πολλαπλάσιος απ´ αυτόν που ξοδεύει ο έφηβος της Ηπειρωτικής Ελλάδας, ο οποίος όπου και να παίζει το αργότερο σε δυό-τρεις ώρες είναι στο σπίτι του και μπορεί ευκολότερα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του στο σχολείο.

Αφού λοιπόν το μοντέλο της συμμετοχής εφήβων στις Εθνικές κατηγορίες μάλλον δεν παίζει και αφού το άλλο μοντέλο το πιο επαγγελματικό που είδαμε στις καλές ομάδες κι αυτό δεν παίζει στην Κρήτη λόγω έλλειψης ανταγωνισμού, τότε μένουν δύό μόνο επιλογές.

Η μία είναι (αν είναι εφικτό) να φύγει ο νεαρός παίκτης από την Κρήτη σε ηλικία λίγο πριν το εφηβικό και να αναζητήσει μια καθαρά επαγγελματική εξέλιξη σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, πράγμα που για λόγους ηλικίας και οικογένειας είναι πολύ δύσκολο.

Η δεύτερη επιλογή είναι η εξέλιξη του νεαρού ταλαντούχου αθλητή, όχι τόσο μέσα από τα εφηβικά πρωταθλήματα που ο ανταγωνισμός είναι χαμηλός, όσο από την διαχείρισή του από τον σύλλογό του από την πολύ μικρή ηλικία μέχρι τα δεκαοκτώ.

Ο σύλλογος του και κάθε σύλλογος που θέλει να ισχυρίζεται ότι στόχος του είναι να βοηθά τους ταλαντούχους παίκτες να εξελιχθούν μέχρι να γίνουν 18 χρονών και μετά να δουν το μέλλον τους, οφείλει να δημιουργήσει ένα ειδικό πρόγραμμα εξέλιξης νεαρών αθλητών στο οποίο θέση έχουν μόνο αυτοί με προοπτική-ταλέντο, διαφορετικό και παράλληλο με αυτό των υπολοίπων παιδιών. 

Το πρόγραμμα αυτό πρέπει να έχει πρωταρχικό στόχο την εξέλιξη του παίκτη από τα πρώτα βήματα του, τη σωστή εκμάθηση των βασικών του αθλήματος από νωρίς από κατάλληλους προπονητές αλλά και το πως παίζεται το σύγχρονο μπάσκετ αργότερα, τη γρήγορη προώθησή του σε πιο ανταγωνιστικά τμήματα, την συμμετοχή του σε προπονήσεις μεγαλυτέρων και ακόμα και του ανδρικού στα πλαίσια μιας ενιαίας αντίληψης για το άθλημα και τη δυνατότητα συμμετοχής του στα δύο τελευταία χρόνια σε ομάδα ανταγωνιστικού ανδρικού πρωταθλήματος, χωρίς μετακινήσεις εκτός Κρήτης, όπως της ΕΚΑΣΚ.

Μόνο έτσι ο παίκτης αυτός στα δεκαοκτώ του θα είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Ο σύλλογος οφείλει να έχει ένα προπονητή με ικανότητα να διακρίνει νωρίς το ταλέντο και την προοπτική ενός παίκτη, να τον ξεχωρίζει και να τον εντάσσει στο παραπάνω πρόγραμμα και όλοι οι άλλοι προπονητές να συνεργάζονται μεταξύ τους με τον ίδιο τελικό στόχο.

Είναι δύσκολο πράγμα η σωστή και αποτελεσματική διαχείριση και λειτουργία των ακαδημιών σε ένα σύλλογο. Ομως για να πάει μπροστά το κρητικό μπάσκετ είναι μονόδρομος. 

Οι καλοί παίκτες ακόμα κι αν φύγουν για σπουδές εκτός Κρήτης, θα συνεχίσουν το μπάσκετ και όποιοι απ´αυτούς επιστρέψουν στην Κρήτη θα παίζουν πάλι μπάσκετ σε ομάδες του νησιού.
Άρα έτσι κι αλλιώς θέλουμε καλούς παίκτες. 

Όχι μόνο για να φύγουν κάποιοι για ομάδες εκτός Κρήτης αλλά και αυτοί που θα επιστρέψουν να συνεχίσουν.

Στην λειτουργία των ακαδημιών κάθε συλλόγου σημαντικό ρόλο παίζουν και οι γονείς. Είναι οι χορηγοί κατά κάποιον τρόπο που ειδικά στην Κρήτη, χωρίς τη μηνιαία εισφορά τους δεν μπορούν να λειτουργήσουν ακαδημίες. 

Και αυτοί παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη ενός νεαρού αθλητή υποστηρίζοντας τον σ´αυτό το χρονοβόρο και πιεστικό μαραθώνιο με οικονομικό κόστος, με μεταφορές, με ψυχολογική στήριξη κλπ.

Εδώ πρέπει να πούμε πως η αρμονική συνεργασία παραγόντων, προπονητών και γονιών είναι μονόδρομος για την εξέλιξη των αθλητών.

Ο παράγοντας έχει την ευθύνη να οργανώσει σωστά τις ακαδημίες με ένα ολοκληρωμένο και ενιαίο για όλους πλάνο, να τις στελεχώσει με ικανά στελέχη και προπονητές και να επιβλέπει την εφαρμογή του πλάνου.
Ο κάθε προπονητής που είναι ο φορέας υλοποίησης του πλάνου,έχει ευθύνη για την σωστή εκμάθηση του αθλήματος στους αθλητές, την διδασκαλία του ανταγωνισμού αλλά ταυτόχρονα και του σεβασμού συμπαικτών και αντιπάλων και όταν φτάσει η κρίσιμη ώρα του πρωταθλητισμού στις ηλικίες 16-18 να ‘’δινει τη μπάλα’’ στους ταλαντούχους για το καλό των παικτών και του αθλήματος, μη επιδιώκοντας να παίρνει πρωταθλήματα με παίκτες χωρίς προοπτική λόγω του ότι τυχαίνει να έχουν πιό ανεπτυγμένα σώματα σ´αυτή την ηλικία και έτσι να μένουν πίσω σε εξέλιξη οι ταλαντούχοι.

Επίσης πρέπει να αισθάνεται και να συμπεριφέρεται σαν δάσκαλος γιατί όντως απέναντι του έχει μαθητές όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στο μπάσκετ.

Τέλος πρέπει να είναι σε διαρκή επαφή με τους γονείς για ενημέρωση της εξέλιξης των παιδιών τους στη βάση της μπασκετικής αλήθειας και όχι των δημοσίων σχέσεων που καμιά φορά επιδιώκουν είτε ο προπονητής είτε οι γονείς, ο καθένας για δικούς του λόγους.

Άρα λοιπόν αγαπητοί παράγοντες, προπονητές και γονείς. Εσείς είστε οι φορείς του αθλήματος στις μικρές ηλικίες, εσείς έχετε την ευθύνη για κάθε επιτυχία ή αποτυχία που υπάρχει. Επιτυχία ίσως δεν είναι πιά η συμμετοχή μόνο στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος σε ρόλο κομπάρσου, μέσα από μια προκριματική διαδικασία με υποδεέστερες νησιωτικές ομάδες, επιτυχία θα είναι η συμμετοχή και η διεκδίκηση διάκρισης σε τελική φάση.

Μερικοί θα πουν, καλά ο παίκτης δεν έχει ευθύνη;
Ας μην ξεχνάμε ότι δεν μιλάμε για παίκτες. Μιλάμε για παιδιά μαθητές 14-18 χρονών. Μαθητές στο σχολείο, μαθητές και στο μπάσκετ. Με χαρακτήρα και προσωπικότητα υπό διαμόρφωση. Τι ευθύνες λοιπόν;
Στο κάτω κάτω, ας τους ρίξουμε ευθύνες όταν όλοι οι άλλοι, παράγοντες, προπονητές, γονείς έχουν κάνει άριστα τη δουλειά τους..

Share on Google Plus

About parampasketikos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.